[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- A co z.- urwa�em i doko�czy�em:- Czy jest sam?- Nie.�le si� wyrazi�em.On chce porozmawia� z nami.Po��czymy si� w trójk�wi-zofonem, tylko ekrany si� przes�oni.- Ach tak? To dlaczego wprost do mnie nie zatelefonowa�? Wstydzi si�?- Co� w tym rodzaju - burkn�� niewyra�nie Snaut.- Wi�c jak?- Chodzi o to, �eby�my si� umówili? Powiedzmy, za godzin�.Dobrze?- Dobrze.Widzia�em go w ekranie, sam� twarz, niewi�ksz� od d�oni.Przez chwil�, naznaczon� leciutkim szumem pr�du, patrza� mibadawczo w oczy.Na koniec odezwa� si� z pewnym wahaniem:- Jak ci si� �yje?- Zno�nie.A tobie jak?- Przypuszczam, �e troch� gorzej ni� tobie.Czy móg�bym.- Chcesz przyj�� do mnie? - domy�li�em si�.Spojrza�em przez rami� na Harey.Przechyli�a g�ow� przez poduszk� i le�a�a z nog� za�o�on� na nog�, podrzucaj�cgestem bezwiednego znudzenia srebrzyst� kulk�, któr� ko�czy� si� �a�cuszek upor�czy fotela.- Zostaw to, s�yszysz? Zostaw, ty! - dobieg� mnie podniesiony g�os Snauta.Zobaczy�em w ekranie jego profil.Reszty nie s�ysza�em, zakry� r�k� mikrofon,ale widzia�em jego poruszaj�ce si� usta.- Nie, nie mog� przyj��.Mo�e potem.Wi�c za godzin� - powiedzia� szybko iekran zgas�.Powiesi�em s�uchawk�.- Kto to by�? - spyta�a oboj�tnie Harey.- Taki jeden.Snaut.Cybernetyk.Nie znasz go.- D�ugo to jeszcze potrwa?- A co, nudzisz si�? - spyta�em.W�o�y�em pierwszy z serii preparatów do kasetymikroskopu neutrinowego i po kolei wcisn�-�em kolorowe ga�ki wy��czników.Polasi�owe rozbucza�y si� g�ucho.- Rozrywek wiele tu nie ma i je�eli moje skromne towarzystwo nie wystarczy ci,to b�dzie krucho - mówi�em, przed�u�aj�c z roztargnieniem przerwy mi�dzywyrazami, równocze�nie �ci�gn��em obur�cz wielk�, czarn� g�owic�, w której�wieci� okular mikroskopu, i wcisn��em oczy w g��b mi�kkiej gumowej muszli.Harey powiedzia�a co�, co nie dosz�o do mnie.Widzia�em z góry, w stromymskrócie, ogromn� pustyni�, zalan� srebrnym blaskiem.Le�a�y na niej, otoczoneniewyra�n� mgie�k�, jakby potrzaskane i zwietrza�e, p�askie okr�glaki skalne.To by�y czerwone cia�ka.Wyostrzy�em obraz i nie odrywaj�c oczu od okularówwp�ywa�em jak gdyby coraz g��biej w pa�aj�ce srebrzy�cie pole widzenia.Równocze�nie lew� r�k� obraca�em korb� regulacyjn� stolika, a kiedy le��casamotnie jak narzutowy g�az krwinka znalaz�a si� na skrzy�owaniu czarnych nici,wzmog�em powi�kszenie.Obiektyw naje�d�a� pozornie na zniekszta�cony, zapad�ypo�rodku erytrocyt, który wydawa� si� ju� koliskiem skalnego krateru, zczarnymi, ostrymi cieniami we wg��bieniach pier�cienistego obrze�a.Obrze�e to,naje�one skrystalizowanymi nalotami jonów srebra, uciek�o mi poza granicemikroskopowego pola.Pojawi�y si� m�tne, jakby widziane przez opalizuj�c� wod�,zarysy na wpó� stopionych, pogi�tych �a�cuchów bia�ka.Maj�c na czarnymskrzy�owaniu jedno zw�-lenie bia�kowych ruin, popycha�em z wolna d�wigni�powi�kszenia dalej, wci�� dalej, lada moment mia� ukaza� si� kres tej podró�y wg��b, przyp�aszczony cie� jednej moleku�y wype�nia� ca�y obraz, rozemgli� si�teraz!Nic si� jednak nie sta�o.Powinienem by� zobaczy� drgaj�ce mgie�ki atomów, nibygalaretowat� trz�sionk�, ale nie by�o ich.Ekran p�on�� niepokalanym srebrem.Pchn��em d�wigni� do ko�ca.Buczenie nasili�o si� gniewnie, lecz nadal nic niewidzia�em.Powtarzaj�cy si�, brz�cz�cy sygna� dawa� mi zna�, �e aparatura jestprzeci��ona.Raz jeszcze spojrza�em w srebrn� pustk� i wy��czy�em pr�d.Spojrza�em na Harey.Otwiera�a w�a�nie usta w ziewni�ciu, które zmieni�azr�cznie w u�miech.- Jak tam ze mn�? - spyta�a.- Bardzo dobrze - powiedzia�em.- My�l�, �e.nie mo�e by� lepiej.Wci�� na ni� patrza�em, czuj�c znów t� mrówk� w dolnej wardze.Co si� w�a�ciwiesta�o? Co to znaczy�o? To cia�o, z pozoru tak wiotkie i kruche - w istocieniezniszczalne - w ostatecznym swoim dnie okaza�o si� z�o�one z nico�ci?Uderzy�em pi�ci� w cylindryczny korpus mikroskopu.Mo�e jaki� defekt? Mo�epola nie ogniskuj�.? Nie, wiedzia�em, �e aparatura jest sprawna.Zeszed�em powszystkich szczeblach, komórki, bia�kowego konglomeratu, moleku�y, wszystkiewygl�da�y dok�adnie tak, jak na tysi�cach preparatów, które widzia�em.Aleostatni krok w dó� prowadzi� donik�d.Wzi��em jej krew z �y�y i przela�em do miarowego cylindra.Rozdzieli�em j� naporcje i zabra�em si� do analizy.Zaj�a mi wi�cej czasu, ani�eli s�dzi�em,straci�em troch� wpraw�.Reakcje by�y w normie.Wszystkie.Chyba �eby.Pu�ci�em kropl� st�onego kwasu na czerwony koralik.Zadymi�o, kroplaposzarza�a, pokry�a si� nalotem brudnej piany.Rozk�ad.Denaturacja.Dalej,dalej! Si�gn��em po probówk�.Kiedy odwróci�em si� ku tamtej, cienkie szk�oomal nie wypad�o mi z palców.Pod warstewk� brudnej szumowiny na samym dnie probówki znowu narasta�awarstewka ciemnej czerwieni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

luska.pev.pl