[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Został uczniem świętego Garmona, biskupa Aleth, a potem uczył się rzemiosła wojennego w Brytanii.Tam ożenił się z Trynihidą i rozpoczął służbę pod Paulem Penychenem, który był synem Glywysa, króla Glywysingu.Został mianowany kapitanem gwardii, a następnie otrzymał stanowisko Magister Militium (Naczelnik Wojskowy).1Od tej pory nazywano go Illtydem Farchogiem („Rycerzem”).Illtyd uznał jednak, że jego prawdziwym powołaniem jest służba Bogu.Św.Cadoc, bratanek Paula Penychena, doradził Illtydowi, żeby został mnichem; poszedł on za jego radą i zrezygnował ze służby.Wuj Illtyda, św.Garmon, wyświęcił go na kapłana i przez pewien czas Illtyd mieszkał w chatce z trzciny nad rzeką Nadafan w Glamorgan.Po separacji z żoną został pustelnikiem i mieszkał w lesie w dolinie Hodnant na zachód od rzeki Thaw.Trynihida, również głęboko wierząca, udała się w góry, gdzie założyła kaplicę.Władcą południowego Glamorganu i półwyspu Gower był wówczas Meirchion Yesanus (Marcjanus Szalony), drugi syn Glywysa.Początkowo niechętnym okiem patrzył, jak Illtyd osiedla się na jego ziemi, ale później podarował Illtydowi dolinę Hodnant.Illtyd mógł więc zająć się uprawą ziemi.Wkrótce zgromadził wokół siebie stu nawróconych ludzi.Z ich pomocą odbudował klasztor Cór Tewdws (Chór Teodozjusza), aTlltyd został mianowany jego opatem przez św.Garmona.Odtąd miejscowość ta nazywała się Llanilltyd Fawr (Wielki Kościół św.Ilłtyda), lecz obecnie nazwa ma angielskie brzmienie Llantwit Major.Pod przewodnictwem Illtyda szkoła klasztorna szybko zyskała sławę i zaczęła przyciągać uczniów z wybitnych rodzin w całym królestwie.Znaleźli się wśród nich historyk Gildas, poeta Taliesin, Maelgwyn Hir („Wysoki”), książę Gwyned-du Samson, który został biskupem Dol w Bretanii, Paweł Aurelian, późniejszy biskup Leon, i Arthmael.To klasztorne kolegium bez wątpienia stało się jednym z najsławniejszych miejsc Walii.Było czymś w rodzaju połączonych uniwersytetów w Oksfordzie i Cambridge.Wykładali tam święci, opaci i biskupi Kościoła brytyjskiego, a ich nauk słuchali królowie i książęta całej zachodniej Brytanii.W biografii Life ofSt.Samson (Życie św.Samsona) czytamy, że ”Illtyd najlepiej ze wszystkich Brytów znał pisma Starego i Nowego Testamentu.Posiadł olbrzymią wiedzę z dziedziny filozofii, retoryki, gramatyki i arytmetyki oraz potrafił przepowiadać przyszłe wydarzenia”.Niektórzy pisarze nazywali Llanilltyd Fawr ”Pompeją Świętych”, gdyż w piątym i szóstym stuleciu wyszło stamtąd więcej świętych niż z jakiegokolwiek innego klasztoru.Jednak zarządcy ziemscy króla Meirchiona, zazdrośni o powodzenie Illtyda, zaczęli go prześladować i uczynili życie świętego tak nieznośnym, że musiał się schronić w jaskini nad rzeką Ewenny.Po dłuższym namyśle Illtyd postanowił wykorzystać doświadczenie wojskowe, które nabył podczas służby.Uczynił to tak skutecznie, że prześladowania szybko ustały.Kolegium działało z powodzeniem nawet po śmierci Illtyda aż do XI wieku, kiedy to na scenę wkroczyli Normanowie.Wówczas Robert Fitzhamon odebrał Llanilltyd Fawr większość terenu i przekazał mnichom z Tewkesbury Abbey.Kolegium straciło na znaczeniu i zaczęło chylić się ku upadkowi, a za panowania Henryka VIII przestało istnieć.Św.Paweł AurelianW biografii Life of St.Poi de Leon (Życie św.Pawła de Leon), 2 napisanej przez Wrmonoca w 884 roku na podstawie wcześniejszej biografii świętego, czytamy, że Paweł Aurelian urodził się w 487 roku w rzymskim garnizonie Caput Bovium (Boverton) koło Llanilltyd Fawr (Llantwit Major) w Glywysingu, w po-łudniowo-wschodniej części Glamorganu.Był synem Porfiriusa Aureliana, który pochodził z rodziny Ambrozjusza Aureliana (Emrysa Wlediga), i poślubił córkę Meuriga, króla Glamorganu i Gwentu.Wrmonoc podaje, że ojciec św.Pawła Aureliana, hrabia Porfirius Aurelian, był właścicielem ziemskim w Domnonii, towarzyszem broni króla Glywysingu.Możliwe, że jego imię pochodzi od Porfyriona, Czerwonego Smoka, który święty wybrał za swój herb.3Paweł w bardzo młodym wieku i wbrew woli ojca wyjechał studiować pod kierunkiem św.Illtyda w klasztorze Llanilltyd Fawr.Po pewnym czasie Illtyd wysłał Pawła na wyspę Caldey Island (Ynys Pyr), gdzie młody student poznał świętych: Dawida, Samsona i Gildasa.Następnie wszyscy wrócili do Llanilltyd Fawr, gdzie Illtyd zatrudnił ich przy budowie nabrzeża rzeki Severn w celu wykorzystania żyznych iłów do celów rolniczych.Paweł przyjął święcenia kapłańskie, prawdopodobnie z rąk św.Dubriciusa (Dyfriga).Następnych kilka lat spędził Paweł w Kornwalii, wezwany tam przez Marka Conomorusa, wygnanego syna księcia Glamorganu Meirchiona Yesanusa, aby zająć się duchowym rozwojem tego niewielkiego królestwa.Imię Pawła zachowało się w okolicach ujścia rzeki Fowey w nazwach miejscowości z przedrostkiem Pol.Spędziwszy dwa lata w Kornwalii i nie mając ochoty zostać biskupem w królestwie Marka Conomorusa, Paweł wyruszył do Armoryki.Wylądował na wyspie Ouessant w porcie Porz Ejenned (Port Wołów) i zbudował kościół w największej z okolicznych wsi, Lampaul.Wysepka okazała się jednak zbyt mała dla twórczej energii Pawła, wrócił, więc na stały ląd i zbudował kolejny kościół, nazywany dzisiaj Lampaul Ploudalmzau.Po dwóch latach Pawła znów zaczął dręczyć niepokój, wyruszył, więc na wschód wzdłuż wybrzeża i dotarł do Plou-Meinin, skalistej wysepki zamieszkanej przez współplemieńców kuzyna Pawła, hrabiego Gwythyra.Książę Gwentu przybył tam z Caerleon-upon-Usk i zajął teren od Aber Iltud do rzeki Morlaix.Założył tam państewko, które nazwał Leon bądź Lyonesse od Caerleonu w Gwencie.Zamieszkał na wyspie Ile de Batz i stamtąd rządził całym plemieniem.Paweł postanowił wybrać się z wizytą do kuzyna Gwythyra ze względu na pokrewieństwo, ale także, dlatego, że nie mógł osiedlić się w owym państwie bez zgody władcy.Po przepłynięciu wąskiego kanału wylądował na wyspie Ile de Batz, gdzie spotkał się z ciepłym przyjęciem ze strony Gwythyra, który uradował się na widok kuzyna z Walii.Paweł wiedział prawdopodobnie o śmierci syna Gwythyra, hrabiego Gwynthiana.Świadom tego, że kuzyn został bez męskiego spadkobiercy, upomniał się o część księstwa Leon.Hrabia wyraził zgodę, lecz pod warunkiem, że Paweł uzyska zgodę francuskiego króla Childeberta.Arthmael, który także przebywał wtedy w Armoryce, nie chciał przyglądać się biernie rozwojowi sytuacji, gdyż niedawno poślubił córkę Gwythyra Gwenhwyfar i był żywotnie zainteresowany toczącymi się negocjacjami.Jako delegat udał się do króla Childeberta z misją omówienia religijnej administracji Leon
[ Pobierz całość w formacie PDF ]