[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W niedzielê „Laetare",w dzieñ l marca, wojewodowie Spytek krakowski313 i Sêdziwój kaliski, orazkasztelan zawichojski Miko³aj z Bogorii314 i Krzes³aw Szczekocki, przybywszy zowego zjazdu sieradzkiego do Kalisza z listami królowej, u³o¿yli siê z oblegan¹przez ziemian za³og¹ zamkow¹ o oddanie im zamku imieniem królowej pani.Wojewodowie ci i ich towarzysze chcieli równie¿ wejœæ w posiadanie wszystkichinnych zamków i miast wielkopolskich, lecz ziemianie ich do tego zgo³a niedopuœcili.W koñcu, po pewnym nieporozumieniu st¹d wynik³ym, obie stronyzgodzi³y siê oddaæ zamek, miasto i ziemiê kalisk¹ w zarz¹d Janowi, kasztelanowikali-310 Biskupem weszpremskim by³ wtedy Benedykt, a nie Miko³aj.311 Nie Leopold lecz Wilhelm Habsburg, syn Leopolda III, ksi¹¿ê Styrii iKa-ryntii, zm.w 1406 r.312 28 marca 1383.313 Spytek z Melsztyna h.Leliwa, wojewoda krakowski (1381-1399), starostabiecki (1383) i krakowski (1390-1398), pan na Podolu (od 1395), zgin¹³ w bitwienad Worskl¹ w 1399 r.314 Miko³aj z Bogorii h.Bogoria, kasztelan zawichojski (1375-1386) i wiœlicki(1386-1388), marsza³ek Królestwa (1387-1388), zm.w 1388 r.skiemu315.Owi zaœ wojewodowie pospiesznie udali siê na Wêgry do królowej,wyprawiwszy Miko³aja (kasztelana) zawichojskiego i Krze-s³awa do Poznania, dlazawarcia rozejmu pomiêdzy starost¹ Doma-ratem a ziemianami.W niedzielê„Judica", dnia 8 marca, w Star-czanowie, wsi kapitu³y poznañskiej, i w Radzimiuobie strony - przedzielone rzek¹ - ustanowi³y rozejm pod pewnymi warunkami dodnia œw.Jana Chrzciciela roku bie¿¹cego316.Niemniej jednak pan Domaratzatrzyma³ zamek poznañski - nie zaœ miasto - i inne zamki królewskie, miasta imiasteczka.Niech¿e siê teraz raduje nieszczêsna zawiœæ, która, chc¹c zrzuciæDomarata za starostwa, porodzi³a nikczemnie na swoj¹ zgubê, jak ów gadjadowity, spustoszenie ca³ej ziemi! Nie dziw, ¿e do sieci, które dla innych znienawiœci zastawili, sami siê jedynie wpl¹tali.73 O rzezi sprawionej pomiêdzy Grodziskiem i Kêb³owem.Tymczasem w pi¹tek, 6dnia wspomnianego miesi¹ca, bracia A.i M.dziedzice Ptaszkowa, którym rzeczonyDomarat odda³ w zarz¹d zamek Kêb³owo na ich utrzymanie, po³¹czywszy siê zmieszkañcami zamku Zb¹szynia, napadli i zrabowali pewne wsie ko³o Grodziska.Gdy po dokonaniu tego wracali do domu, mieszkañcy grodziscy razem z s¹siednimikmieciami dognali ich, odebrali nieprzyjacielowi ca³¹ zrabowan¹ zdobycz i doucieczki zmusili.Nie zadowalaj¹c siê odebraniem ³upu, puœcili siê w pogoñ zanieprzyjacielem chc¹c go po³o¿yæ.Ten jednak widz¹c siê tak przyciœniêtym, czymprêdzej wys³a³ pos³Ã³w do wspomnianego zamku, prosz¹c za³ogê o pomoc.Zamkowiniezw³ocznie pospieszyli im na pomoc, co ujrzawszy mieszkañcy Grodziska zarazrzucili siê do ucieczki.Nieprzyjaciel pogna³ za nimi i wielu uciekaj¹cychnieludzko po³o¿y³, tak i¿ zabito wiêcej ni¿ stu szeœædziesiêciu, opróczwziêtych do niewoli i ranionych, z których wielu w krótkim czasie z otrzymanychran zakoñczy³o ¿ycie.74 O zdobyciu zamku Drohiczyna.W tym¿e czasie, ksi¹¿êta litewscy, przybywszy zlicznym wojskiem, opasali i zaczêli oblegaæ zamek Drohiczyn, który niedawnoprzedtem opanowali ksi¹-315 Jan z Birzglina i Jankowa h.Poraj, kasztelan kaliski (1365-1389).316 24 czerwca 1383.¿êta mazowieccy.Trzyma³ go natenczas pewien m¹¿, imieniem Sasin, marsza³ekksiêcia mazowieckiego317, który wiedz¹c, ¿e w zamku jest ma³o ludzi, przyby³ ztrzydziestoma kopijnikami i pewn¹ liczb¹ kuszników, szybkim biegiem mê¿nieprzebi³ siê przez œrodek obozu litewskiego i dotar³ a¿ do zamku.Gdy go tampoznano, otworzono mu pospiesznie bramê i wpuszczono.Przez kilka dni mê¿niebroni³ on zamku, a¿ niejacy Rusini, którzy siê w nim znajdowali, pod³o¿yliogieñ i zamek podpalili, sami zaœ, zeskoczywszy z murów zamkowych, uciekli dowojska litewskiego.Wtedy marsza³ek, wyszed³szy z zamku z czêœci¹ swoich ludzi,dopóty bi³ siê z nieprzyjacielem, a¿ ksi¹¿êta litewscy zabrali go do niewoli.Reszta ludzi w wielkiej liczbie zginê³a, niestety, od ognia i miecza.75 O zjeŸdzie odbytym przez ziemian w Sieradzu.Gdy nade sz³a sobota Bia³a,dnia 28 miesi¹ca marca, panowie Królestwa zjechali siê w Sieradzu, jakpowiedziano wy¿ej, dla wys³uchania odpowiedzi królowej wêgierskiej i dania jejnawzajem swojej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]