Martin Gray Wszystkim, ktorych kochalem (2)

do ÂściÂągnięcia ^ ebook ^ download ^ pobieranie ^ pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Jestem �lepy.Próbowa�em go uspokoi�, zapewniaj�c, �e to tylko dym.Ogie� pali� si� ztrzaskiem, w silniejszych podmuchach wia�tru p�omienie zgina�y si� ku ziemi, apotem znów strzela�y w gór�, jaskrawo�ó�te, z niebieskawymi i czerwonymiodcie�niami, którymi barwi�y si� t�uste soki mimozy.Wróci� barba�rzy�skihuragan i dopad� nas znienacka, aby zburzy� nasz spokój, nasze szcz�cie.- Trzeba pojecha� do szpitala.Zawioz� pana na dó�.Krzycza�em, Lorenzelli waha� si�, to zgadza� si�, to prote�stowa�.Naglezobaczy�em, �e front p�omieni dotar� ju� prawie do mojego gara�u.Odjecha�em,motocykl skaka� po nierów�nym terenie.Nagromadzone w gara�u ró�ne rupieciezaczy�na�y si� ju� tli�.Usiad�em za kierownic� samochodu, silnik zawarcza�wreszcie.Zajecha�em przed dom, potem, gdy motor zgas� i nie uda�o mi si�ponownie go zapali�, wsiad�em znów na motocykl.Troch� dalej, na nast�pnym wzgórzu, p�omienie rozprze�strzenia�y si�, osaczaj�cjaki� niewielki domek.Skierowa�em si� w t� stron�, gor�ce ga��zie bi�y mnie por�kach, jaki� roz�arzony kabel zrani� mi szyj�.Znów otacza� mnienieokie�zna�ny �ywio�.Dojecha�em wreszcie do tamtego domku.- Przemknijcie przez pola� - zawo�a�em.- Zejd�cie, �eby mi pomóc.Trzebaratowa� Lorenzelliego.Teraz trzeba by�o zobaczy�, co si� dzieje z rodzin� Magne.Wykorzystuj�c powiewwiatru pu�ci�em motor na pe�ny gaz i przedosta�em si� przez zapor� dymu iognia; musia�em kil�kakrotnie powtórzy� ten manewr, a� wreszcie motocyklprze�jecha�.Zasta�em ca�� rodzin� Magne na miejscu, kataklizm oszcz�dzi� ich.Poprosi�em, aby oczy�cili drog� i zaj�li si� Lo-renzellim; Magne poszed� szuka�ludzi do pomocy.By�em zmordowany, mia�em poparzone ramiona, szyj�, palce,odzie� w strz�pach.Odetchn��em g��boko � nagle �elazna obr�cz �ci�sn�a miskronie, serce, ca�e cia�o.Nie, nie, Mietek.Chyba oszala�e�! Uspokój si�,Mietek! Ale �elazo nie zwalnia�o u�ci�sku.By�em Mietkiem w getcie, któryujrza� nagle matk� i Rywk� w d�ugiej kolumnie, uszykowanej do wymarszu naUmschlagplatz.Znów by�em w Treblince i uk�ada�em w dole moich braci.Przeszywa� mnie krzyk.Nie, Mietek!Pani Magne nie widzia�a, �eby t�dy przeje�d�ali.Wsiad�em na motocykl,usi�owa�em rozlu�ni� �elazn� obr�cz: na pewno dotarli do Mandelieu, s�bezpieczni, uleg�em z�ym wspomnieniom.Mo�e Dina i dzieci czekaj� na mnie itak�e my�l�, �e zgina�em.Krzycz�c sam do siebie: �nie, nie", aby zag�uszy� niepokój, p�dzi�em w k��bachdymu drog� zasypan� ga��ziami i w�ski�mi dolinkami, w których wala�y si� czarnepnie.Szuka�em.Zobaczy�em dom, który zacz�li�my budowa�; okiennice by�yzamkni�te, pewnie Dina pchn�a je, przeje�d�aj�c t�dy.Ta my�l doda�a miotuchy, ale na widok martwych drzew, ca�ego tego spustoszenia �ó�ty piasekzasypa� mi usta; rozwiera� si� pode mn� dó�, czu�em wokó� siebie, na sobie ichmartwe cia��a, krzycza�em: �nie!"Wo�a�em, jak gdyby kto� móg� mnie us�ysze�: - Pomó�cie mi, pomó�cie mi!Wjecha�em na drog� do Mandelieu.Powietrze pe�ne by�o ci�kiego dymu i zapachuspalonych drzew, powia�o gettem i Treblink�.By�em wraz z rodzin� zasypany wbunkrze w�ród ruin.Na dnie którego� w�wozu dostrzeg�em samochód.P�dem zbieg�em na dó�, potykaj�csi� o rozpra�one pnie, padaj�c, czo�gaj�c si� po ziemi.Drzwi by�y otwarte,samochód rozgrza�ny.To by� nasz samochód, na dachu baga�nik, w przegródce nar�kawiczki moje okulary.Leg�em w obozowym dole.Zapa�da� zmierzch, niewidzia�em �adnego cia�a.Mo�e uciekli, mo��e samochód by� pusty, gdy wpad� dow�wozu.Zacz��em wdrapywa� si� z powrotem na skarp�, kamienie rani�y mi r�ce,krzycza�em:- Pomó�cie mi, pomó�cie mi!Wdrapa�em si� wreszcie na drog�, wskoczy�em na moto�cykl, ale silnik nie chcia�zapali�.Wtedy zacz��em biec w stron� naszej twierdzy.W dali ogie� przes�ania�czerwone niebo.Na spotkanie wysz�o mi dwóch �andarmów.- Pomó�cie mi, pomó�cie mi! Trzeba ich szuka�.Zaprowadzi�em ich nad w�wóz.Na drodze, rozdzieraj�c warkotem powietrze,wyl�dowa� w�a�nie helikopter.Motor sapa� i sapa�, jak kiedy� tamta koparka.Znów by�a Treblin�k�, nie ko�cz�ca si� wojna.P�on�� autokar pe�en esesma�nów,�egnajcie najdro�si, �egnaj ojcze, Rywko, �egnajcie bra�cia, usi�owa�emodrzuci� piasek, którym zasypywa� mnie Iwan.Zgin��e� pod razami, w moichoczach, rudow�osy to�warzyszu!Silnik helikoptera dysza�, potem zacz�� miarowo wybija� tem�po, zawy� i maszynaunios�a si�, aby po chwili zsun�� si� w g��b w�wozu.Od czasu do czasu jeden z�andarmów co� do mnie mówi�, potem drugi zacz�� schodzi� na dó�, do samochodu.S�ysza�em odg�os silnika, s�ysza�em kopark�.- Niczego nie znalaz�em - powiedzia� �andarm, wróciwszy do nas na drog�.Niepatrzy� na mnie.- Martwa owca, tam jest tylko martwa owca.To wszystko.Chcia�em mu wierzy�.Musieli zaraz wraca� do Mandelieu.Uda�em si� tam równie�.W merostwie w Mandelieu pano�wa�o przygn�bienie,kr�cili si� ludzie z twarzami osmalonymi dymem.Niczego nie wiedzieli.Gdy ichwypytywa�em, odwra�cali g�owy.Wróci�em nad w�wóz.Na skraju drogi sta�a grupka �andarmów, którzy odsun�li si� na mój widok.Niekrzycza�em ju�, krzyk uwi�z� gdzie� w moim wn�trzu, w g�owie t�tni� mi skowytrozpaczy.Nie, nie Mietek! �andarmi odsun�li si�, szed�em, b�agaj�c ichwzro�kiem: �Pomó�cie mi, pomó�cie mi".I coraz g��biej zapada�em si� w �ó�typiasek Treblinki.Podszed� do mnie jaki� m�czyzna; pozna�em go, by� to hodowca mimozy zTanneron.Po�o�y� mi r�ce na ramionach, zacz�� mówi�:- Prosz� pana, panie Gray.Mia� �zy w oczach, g�os mu si� �ama�, nie chcia�em uprzy�tomni� sobie tego, coju� wiedzia�em.Krzykn��em do siebie, do nich: �Nie, nie!" � chcia�em wyrwa�andarmowi rewolwer, �eby zamilk�o rozdzieraj�ce mnie wycie rozpaczy, ten g�os,który powtarza� tyle razy, przez tyle lat: ��egnajcie mi, naj�dro�si,�egnajcie!"Dzie� za dniemNie odebra�em sobie �ycia.Chcia�em.Ale nie mog�em, gdy� czuwano nade mn�.Po nich zosta�y mi tylko martwe przedmioty: trzy harmo�nijki, zabawki, zeszyty,portrecik ma�ej dziewczynki z wyci��gni�tymi ramionami, ich odzie�.I jeszczefotografie, p�askie, nie�ywe.- Kto mi zwróci ich �ycie? Kto zwróci mi �ycie?Nie zabi�em si�.Mówi�, jem, poruszam si�.Przeszed�em okres, gdy t�sknota do�mierci by�a mi jedyn� przyjació�k�.I okres, gdy jedynym pytaniem by�o:�Dlaczego, dlaczego w�a��nie ja? Dlaczego dwa razy moi najbli�si? Czy niesp�aci�em nale�nej daniny ludziom, losowi? Dlaczego?Mówi�, opowiadam o swoim �yciu, �eby zrozumie� ten �a�cuch szale�stwa,przypadków i nieszcz��, które mnie zmia��d�y�y.I �yje, jeni, chodz�.Chcia�em wiedzie�.Przychodz� ze �wiata, gdzie nauczy�emsi� patrze� �mierci prosto w twarz.Nie s�ucham tych, którzy mi mówi�: �Oni niecierpieli".Wiem, �e cierpieli straszliwie, gdy wyskakiwali z samochodu, gdyuciekali przed p�omieniami; aby móc biec szybciej, Dina oderwa�a obcasy odswoich pantofli, przygarnia�a czepiaj�ce si� jej dzieci, uda�o im si� oddali� opar� metrów od sun�ce�go ku nim piek�a; potem dopad�y ich p�omienie [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl
doc.pisz.pl
pdf.pisz.pl
luska.pev.pl

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL