[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pokój, w którym spłodziliśmy Juliana, jest łazienką dyrektora generalnego.Tamtego dnia, powróciwszy do księgarni po wizycie w dawnym pałacyku Aldayów, znalazłem przesyłkę ze stemplami z Paryża.Zawierała książkę zatytułowaną Mglisty Anioł, powieść niejakiego Borisa Laurenta.Przerzuciłem kartki, czując ten magiczny zapach obietnicy, jaki niosą z sobą nowe książki, i zatrzymałem wzrok na pierwszym zdaniu przypadkowego akapitu.Natychmiast rozpoznałem, kto je napisał, i nie zdziwiłem się, gdy powróciwszy na pierwszą stronę, znalazłem tam, napisaną niebieskim atramentem, piórem budzącym we mnie taki zachwyt w dzieciństwie, następującą dedykację:Mojemu przyjacielowi Danielowi, który zwrócił mi glos i pióro.I Beatriz, która obu nam przywróciła życie.Młody mężczyzna, o włosach, w które wplątują się już srebrne nitki, spaceruje ulicami Barcelony zamkniętej pomiędzy niebem koloru popiołu i oparami słońca, rozlewającego się na Rambla de Santa Mónica jak girlanda płynnej miedzi.Prowadzi za rękę chłopczyka około dziesięcioletniego, którego wzrok oczarowany jest tajemniczością obietnicy, jaką ojciec mu złożył o świcie, obietnicy Cmentarza Zapomnianych Książek.– Julianie, o tym, co dziś zobaczysz, nie możesz opowiedzieć nikomu.Nikomu.– Nawet mamie? – pyta chłopiec półgłosem.Ojciec wzdycha, chowając się za smutnym uśmiechem, który nie opuszcza go przez całe życie.– Nie, oczywiście, że nie – odpowiada.– Przed nią nie mamy sekretów.Jej możesz powiedzieć wszystko.Po chwili postaci z mgły, ojciec i syn, znikają w tłumie na Ramblach, ich kroki na zawsze giną w cieniu wiatru.Spis fotografiiUlica l'Arc del Teatre s.23Antykwariat z kotem s.53Jedna z ulic Barcelony s.83Secesyjna kamienica z werandami i balkonami s.135Kościół Santa María del Mar s.171Uliczka d'En Carabassa s.203Via Laietana s.239Zwieńczenie bazyliki de la Mercè 281Dziedziniec pałacu Dalmases s.529Sprzedawca piosenek s.391Rambla w deszczu s.435„W drodze na Cmentarz Zapomnianych Książek” s.513Na wyklejkach w wydaniu w oprawię twardej zamieszczono plan Barcelony z lat pięćdziesiątych.Francesc Catala – Roca (1922 – 1998)Jeden z najznamienitszych artystów fotografików XX wieku.Terminował u swego ojca, Père Català Pic, wybitnego przedstawiciela katalońskiej awangardy.Archiwum jego prac liczy 231 000 zdjęć, które publikowano w ponad 1000 książek, z czego 80 to samodzielne albumy.Dorobek tego wielkiego artysty związany jest przede wszystkim z rodzinną Katalonią, jej pejzażem, zwyczajami, życiem codziennym, jej miastami (a Barcelony w szczególności), z jej największymi artystami (Joanem Miró i Salvadorem Dali) i zabytkami – pierwszy jego autorski album poświęcony był kościołowi Sagrada Familia.Był pierwszym hiszpańskim artystą fotografikiem uhonorowanym (w roku 1983) nagrodą państwową w dziedzinie sztuk plastycznych.W latach dziewięćdziesiątych otrzymał m.in.nagrody rządu katalońskiego i miasta Barcelona za całokształt twórczości.Albumy Francesca Català – Roca są wciąż wznawiane, a wystawy jego prac, jak np.fotografie Madrytu i Barcelony lat pięćdziesiątych, eksponowane na całym świecie.1) Fr.: Ma pani w sercu truciznę.↵
[ Pobierz całość w formacie PDF ]