Salvatore R.A. Strumienie Srebra (2)

do ÂściÂągnięcia ^ ebook ^ download ^ pobieranie ^ pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nast�pny dzie� przyniós� wi�cej dobrych wiadomo�ci.Wkrótce po zwini�ciu obozuprzyjaciele zorientowali si�, �e zaszli dalej ni� przypuszczali w czasie burzy,gdy� krajobraz zmieni� si� subtelnie, lecz zdecydowanie.Tam, gdzie wcze�niejziemia by�a zaledwie poro�ni�ta skrawkami rachitycznych chwastów, pokrytarzeczywistym morzem b�ota, ch�ostana deszczem, znajdowali teraz soczyste trawyi rozrzucone k�py wi�zów.Przekroczywszy ostatnie wzniesienie, potwierdziliswoje podejrzenia: przed nimi rozci�ga�a si� Dolina Dessarin.Kilka mil dalej,nabrzmia�e od wiosennych roztopów i ostatniej burzy, toczy�o swe wody rami�wielkiej rzeki, p�yn�cej równolegle do kierunku ich w�drówki na po�udnie.D�ugazima panowa�a w tej krainie, lecz gdy w ko�cu zakwitnie, tutejsze ro�linywystrzel� w czasie swego krótkiego sezonu w sposób nie spotykany gdzie indziejna �wiecie.Przyjació� otacza�y bogate barwy wiosny, gdy schodzili zboczem wkierunku rzeki.Dywan trawy by� tak gruby, �e zdj�li buty i w�drowali bosoprzez g�bczast� mi�kko��.Witalno�� tutaj by�a naprawd� oczywista i zara�liwa.- Powinni�cie widzie� halle - zauwa�y� Bruenor, tkni�ty nag�ym impulsem.- �y�ynajczystszego mithrilu szersze ni� d�o�! Potoki srebra, których pi�knoprzewy�szaj� tylko dzie�a wykonane z nich r�k� krasnoludów.- T�sknota za tym widokiem pcha nas naprzód mimo wszystkich trudno�ci - odpar�Drizzt.- Ba! - parskn�� dobrodusznie Bruenor.- Jeste� tu, gdy� u�y�em sztuczki,elfie.Poszed�e�, aby powstrzyma� mnie przed t� przygod�!Wulfgar roze�mia� si�.By� obecny przy k�amstwie, które sk�oni�o Drizzta dowzi�cia udzia�u w wyprawie.Po wielkiej bitwie z Akarem Kessellem w Dekapolis,Bruenor uda�, �e odniós� �mierteln� ran� i na �o�u �mierci b�aga� drowa, abypow�drowa� z nim do jego prastarej ojczyzny.My�l�c �e krasnolud wydajeostatnie tchnienie, Drizzt nie móg� odmówi�.- A ty! - rykn�� Bruenor do Wulfgara.- Wiem dlaczego poszed�e�, nawet gdytwoja czaszka jest za gruba, aby to zrozumie�!- B�agam, powiedz mi - odpar� Wulfgar z u�miechem.- Uciekasz! Ale nie mo�esz od tego uciec! - krzykn�� krasnolud.Weso�o��Wulfgara zamieni�a si� w konfuzj�.- Straszy go zjawa dziewczyny, elfie - wyja�ni� Drizztowi Bruenor.- Catti-briez�apa�a go w sie�, której nie mog� rozerwa� nawet jego mi�nie!Wulfgar roze�mia� si� na t� wyra�on� bez os�onek aluzj�, wcale przy tym nieobra�aj�c si�.Lecz w obrazach wyzwolonych przez Bruenora, wspomnieniachwidoków zachodu s�o�ca na Kelvin's Cairn, czy godzin sp�dzonych na rozmowach nawzniesieniu zwanym Wzniesieniem Bruenora, m�ody barbarzy�ca znalaz� niepokoj�ceziarno prawdy w obserwacji krasnoluda.- A co z Regisem? - zapyta� Bruenora Drizzt.- Pozna�e� jego motywy podj�ciatej w�drówki? Mo�e to jego upodobanie do g��bokiego po kostki b�ota, którewci�ga jego ma�e nogi po kolana?Bruenor przesta� si� �mia� i bada� reakcj� halflinga na pytanie drowa.- Nie, nie odkry�em - odpar� powa�nie po kilku chwilach.- Wiem tylko jedno:je�li Pasibrzuch wybra� drog�, to znaczy, �e woli b�oto i orki do tego copozostawi� za sob�.- Bruenor spojrza� na swego ma�ego przyjaciela, szukaj�cznów czego�, co móg�by odkry� w odpowiedzi halflinga.Regis mia� g�ow� pochylon�, patrz�c na swe okryte futerkiem nogi, widoczne poraz pierwszy od wielu miesi�cy pod zmniejszaj�cym si� nawisem brzucha, gdyorali g�ste fale zieleni.Zabójca, Entreri by� oddalony o ca�y �wiat, my�la�.Anie mia� zamiaru pcha� si� w niebezpiecze�stwo, którego mo�na by�o unikn��.Po kilku milach w�drówki wzd�u� rzeki natrafili na pierwsze rozwidlenie, gdziewlewa� swoje wody Surbrin, z pó�nocnego wschodu, do g�ównego nurtu pó�nocnegoramienia dorzecza wielkiej rzeki.Towarzysze szukali sposobu przebycia wi�kszejrzeki, Desarin, i dotarcia do ma�ej doliny po�o�onej mi�dzy ni� a Surbrin.Nesme, nast�pny i ostatni przystanek przed Silverymoon, le�a�o dalej wzd�u�Surbrin i cho� miasto po�o�one by�o na wschodnim brzegu rzeki, przyjaciele,id�c za rad� Harkle Harpella, postanowili przedosta� si� na zachodni brzeg, abyunikn�� niebezpiecze�stw czyhaj�cych w Evermoors.Przebyli Dessarin bezwi�kszych trudno�ci dzi�ki niewiarygodnej zr�czno�ci drowa, który wbieg� nazwisaj�c� nad wod� ga�� drzewa i przeskoczy� na podobn� ga�� drzewa rosn�cegona drugim brzegu.Wkrótce potem wszyscy z �atwo�ci� w�drowali wzd�u� Surbrin,ciesz�c si� s�o�cem, ciep�ym wiatrem i nie ko�cz�c� si� pie�ni� rzeki.Drizztowi uda�o si� nawet ustrzeli� z �uku jelenia, daj�c perspektyw�wy�mienitej kolacji z dziczyzny i zaopatrzenia na dalsz� drog�.Rozbili obóz nad rzek�, w �wietle gwiazd widocznym po raz pierwszy od czterechnocy, siedzieli wokó� ogniska i s�uchali opowie�ci Bruenora, o srebrnychhallach i cudach, jakie znajd� na ko�cu drogi.Jednak pogoda nocy nie zosta�apogod� poranka, gdy� przyjaciele zostali obudzeni przez odg�osy bitwy.Wulfgarwspi�� si� natychmiast na najbli�sze drzewo, aby dowiedzie� si�, kim s�walcz�cy.- Je�d�cy! - krzykn��, zeskakuj�c i wyci�gn�� swój m�ot bojowy, zanim wyl�dowa�na ziemi.- Niektórzy ju� polegli! Walcz� z potworami jakich nie znam! -Pobieg� na pó�noc, z nast�puj�cym mu na pi�ty Bruenorem i Drizztem okr��aj�cymz flanki, wzd�u� rzeki.Mniej entuzjastycznie nastawiony Regis trzyma� si� zty�u, wyci�gn�wszy sw� ma�� maczug�, lecz twardo przygotowany do otwartejbitwy.Wulfgar dotar� pierwszy na scen� wydarze�.Siedmiu je�d�ców nadal si� trzyma�o,na pró�no usi�uj�c ustawi� swe konie w linii obronnej.Stworzenia, z którymiwalczyli by�y szybkie i nie ba�y si� biega� pod tratuj�cymi nogami, abywskakiwa� na konie.Potwory mia�y tylko oko�o trzech stóp wysoko�ci, z dwakro�d�u�szymi r�kami.Przypomina�y ma�e drzewka, chocia� niezaprzeczalnie �ywe,grzmoc�ce swymi podobnymi do dr�gów ramionami lub, jak si� o tym przekona�jeden z je�d�ców w chwili, gdy Wulfgar do��czy� do walki, owijaj�ce swymigi�tkimi ko�czynami przeciwnika, aby �ci�gn�� go z konia.Wulfgar wtoczy� si�mi�dzy dwa stwory, zwalaj�c je kopniakami i rzuci� si� na tego, który dopieroco �ci�gn�� je�d�ca.Barbarzy�ca nie doceni� jednak stwora, gdy� jego podobnedo korzeni nogi szybko znalaz�y oparcie, a d�ugie ramiona chwyci�y go z ty�uzanim zd��y� zrobi� dwa kroki, zahaczaj�c z obu stron i zatrzymuj�c w biegu.Bruenor zaatakowa� natychmiast.Topór krasnoluda wbi� si� w jednego z potworów,rozszczepiaj�c go po�rodku jak szczap� drewna, a trafi� drugiego, odcinaj�cwielki kawa� jego tu�owia.Drizzt równie� w��czy� si� do walki, ch�tnie leczpow�ci�gliwie, jak zawsze, opanowany wyczuciem, które utrzyma�o go przy �yciu wsetkach takich spotka�.Ruszy� pod nawis brzegu, gdzie znalaz� rozklekotanymost z pni drzew, spinaj�cy oba brzegi Surbrin.Zbudowa�y go potwory, jaks�dzi� Drizzt; najwidoczniej nie by�y one bezmy�lnymi bestiami.Drizzt wspi�� si� na brzeg.Je�d�cy galopowali wokó� niespodziewanych posi�ków,lecz jeden z nich, dok�adnie przed nim, zosta� owini�ty przez monstrum i�ci�gni�ty z konia.Widz�c podobn� do drzew natur� niesamowitych przeciwników,Drizzt zrozumia�, dlaczego wszyscy je�d�cy walcz� toporami i zastanowi� si�,jak u�yteczne b�d� jego w�skie jatagany.Lecz nie waha� si� [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl
doc.pisz.pl
pdf.pisz.pl
luska.pev.pl

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL