[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W œrodku m³odzieniec ruszaæ formingê uczonyGra, sam sobie zgodnymi przynucaj¹c tony;M³odzie¿ idzie i takiej weso³oœci rada420 W takt i nog¹, i wdziêcznym g³osem odpowiada.Dalej g³owy i silne podnosz¹c szyjeZe z³ota, z cyny, wo³Ã³w pyszne stado ryje:Biegn¹, sycz¹c, na paszê, tam gdzie rzeka p³ynie,Nurty g³oœno szumi¹ce w gêstej pêdz¹c trzcinie.425 Ze z³ota czterech idzie pasterzy za trzod¹,A dziesiêciu za sob¹ œmia³ych kundli wiod¹.Wtem nagle dwóch straszliwych lwów z kniei wypada,Porywaj¹ buhaja wœród dr¿¹cego stada:On biedny, gdy go ci¹gn¹, przeraŸliwie ryczy;430 Spiesz¹ psy i pasterze, lecz wziêtej zdobyczyWydrzeæ lwom nie potrafi¹; ju¿ skórê odarli,Ju¿ wypili krew czarn¹ i wnêtrze po¿arli.Pró¿no kundlów pasterze do natarcia grzej¹,Szczekaj¹ one z bliska, lecz ugryŸæ nie œmiej¹.435 Ryje tak¿e dolinê: tej mi³e manowceŒnie¿nym okryte runem nape³niaj¹ owce;Widaæ chaty i stajnie, gdzie siê kryj¹ trzody,I w ko³o otoczone drzewami zagrody.Ryje i cudny taniec, który Dedal w Krecie132132 Dedal na Krecie – Dedal by³ architektem; na zlecenie króla Krety Minosazbudowa³ s³ynnypa³ac, zwany Labiryntem dla syna króla – Minotaura, który by³ pó³-cz³owiekiem,pó³bykiem;inna wersja mówi, ¿e Minotaur by³ potworem, któremu sk³adano corocznie wofierze m³ode dziewczêta lub m³odych ch³opców; Minotaura zabi³ Tezeusz, herosateñski,181440 Wymyœli³ Aryjadnie, przeœlicznej kobiecie;Skacz¹ ch³opcy i dziewki wzi¹wszy siê za rêce.Lekka zas³ona wdziêki pokrywa dziewczêce,Na ch³opcach zaœ bogatsza zawieszona odzie¿;Obojej p³ci z urody najdobrañsza m³odzie¿.445 Dziewczêta g³owy w piêkne ustroi³y wieñce,Na srebrze z³ote maj¹ mieczyki m³odzieñce.Raz jak ko³o (ruch jego ledwie wzrok dostrzegnie,Gdy go doœwiadcza garncarz, czyli bystro biegnie)Uczone stopy w szybkie krêc¹ ko³owroty;450 To znowu siê mieszaj¹c wœród wdziêcznej ochoty,W tysi¹cznych kszta³tach pl¹sy lekkim robi¹ skokiem.Liczny lud stoi mi³ym zachwycon widokiem:W poœrodku zaœ dwa skoczki z wszystkich zadziwieniemPokazuj¹ swe sztuki i s³odkim brzmi¹ pieniem.455 Nareszcie œwietny puklerz sztukmistrz doskona³ySzumi¹cymi obwodzi oceanu wa³y.Takie zrobiwszy dzie³o cudnym wynalazkiem,Kuje pancerz, p³omienie swym gasz¹cy blaskiem;Ukuta i przy³bica w ró¿ne dziwy ryta,460 Ciê¿ka, mocna; na he³mie z³ota p³ywa kita;Z cyny obuw ukszta³con.Wiêc zbrojê tak rzadk¹Ukoñczywszy, bóg z³o¿y³ przed Achilla matk¹.Ta jak jastrz¹b z Olimpu poœpiesza na ziemiê,Nios¹c zbrojê Hefajsta, przemisterne brzemiê.dziêki pomocy piêknej córki króla Minosa – Ariadny, która da³a mu k³êbek we³ny,abyznaczy³ drogê, któr¹ idzie do labiryntu;Dedal by³ ojcem Ikara;182Ksiêga XIXWyrzeczenie siê gniewuOpuœciwszy Jutrzenka oceanu wodyRzuca³a blask na nieba i ziemskie narody.Tetys przysz³a do syna z górnego siedliska;On jêcz¹c martwe zw³oki przyjaciela œciska,5 Z p³acz¹cym wodzem broni towarzysze p³acz¹.Matka œciskaj¹c syna zdjêtego rozpacz¹:»Czas ju¿, mój synu! – rzecze – by ten ból przemin¹³.Niech zmar³y le¿y, z boga wyroku on zgin¹³.Oto zbroja, Hefajsta przemys³em zrobiona,10 Jakiej ¿aden œmiertelny nie wdzia³ na ramiona«.To rzek³szy œwietny ciê¿ar sk³ada mu pod nog¹.Jêknê³a groŸnie zbroja; przera¿eni trwog¹Nie œmieli Ftyjotowie ci¹gn¹æ po niej okiem,Ale siê nagle dr¿¹cym w ty³ cofali krokiem15 Pelid, gdy j¹ obaczy³, gniew mu serce œcisn¹³I pod powiek¹ ogniem iskrz¹cym siê b³ysn¹³.Chciw¹ rêk¹ cudowny dar boga uchwyci³,A gdy siê ju¿ tak mi³ym widokiem nasyci³:»Matko! – zawo³a – bóg miê tym darem zaszczyca,20 Boska go wyrobi³a, nie ludzka, prawica.Ja nie zwlekaj¹c piersi do boju uzbrojê;Lecz kiedy siê oddalê st¹d, bardzo siê bojê,By nieczyste robactwo, padaj¹c na rany,Które liczne odebra³ przyjaciel kochany,25 W cz³onki nie zapuœci³o skazy i zepsucia«.A matka: »Oddal, synu, troskliwe te czucia!Rêka moja robactwo natrêtne oddali,Chciwie ¿r¹ce rycerzy, których Ares zwali.Nie zepsuje siê, choæby ca³y rok le¿a³o,30 Owszem now¹ œwie¿oœci¹ upiêkniê to cia³o.Ty na radê zbierz zaraz wodze i narodyI gniew z³o¿ywszy przyst¹p z Atrydem do zgody,A z t¹ zbroj¹ wdziej mêstwo do wielkiego czynu«.Rzek³a i bohaterski duch zagrza³a w synu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]