Hobb Robin Uczen Skrytobojcy

do ÂściÂągnięcia ^ ebook ^ download ^ pobieranie ^ pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Na rozkaz ksi�cia Szczerego - tylko tyle mi powiedzia�a, gdy zapyta�em.-Mnie si� podoba bardziej ni� przekre�lony kozio�, to�bie nie?- Chyba tak - odpar�em i na tym si� sko�czy�o.Tak wi�c mia��em miano i herb.Pokiwa�em g�ow�, wzi��em skrzyni� oraz zwój i ruszy�em na dó�, by do��czy� doorszaku.Na schodach spotka�em jakiego� starca, id�cego z trudem w przeciwn� stron�, wgór�.Usun��em si� z drogi, chcia�em go przepu�ci�.Dopiero gdy na mniespojrza�, pozna�em ksi�cia Szcze�rego.Dziwnie jest cz�owieka niegdy� znajomegospotka� jak obc� osob�.Zauwa�y�em, �e ubranie na nim wisi, a rozwichrzoneciem�ne w�osy przyprószy�a siwizna.U�miechn�� si� nieobecnym u�mie�chem, apotem zatrzyma� mnie, jak gdyby nagle co� przysz�o mu do g�owy.- Wyje�d�asz do Królestwa Górskiego, prawda? Na ceremoni� �lubn�?- Tak.- Wy�wiadczysz mi przys�ug�, ch�opcze?- Oczywi�cie - odrzek�em, zdumiony nag�ym wahaniem w je�go g�osie.- Odmaluj mnie dobrze w jej oczach.Ale prawdziwie, nie pro�sz� o k�amstwa.Mówo mnie dobrze.Zawsze uwa�a�em, �e dobrze o mnie my�lisz.- To prawda - rzek�em, a on ju� szed� dalej.- Zrobi� tak, panie.- Nieodwróci� si�, �eby mi odpowiedzie�, i poczu�em si� podob�nie jak wtedy, gdyopuszcza� mnie b�azen.Na podwórcu by�o t�oczno od ludzi i zwierz�t.Tym razem nie podró�owanokaretami, zrezygnowano te� z wozów baga�owych; po�jazdy ko�owe z trudempokonuj� górskie drogi, wi�c zdecydowano, �e lepiej z nich zrezygnowa� na rzeczznacznie szybszych wierzchow�ców i zwierz�t jucznych.Nie mogli�my si� spó�ni�na �lub; wystarczy��o ju�, �e pan m�ody nie pod��a� z orszakiem.Trzoda ruszy�a przodem nieco wcze�niej.Przewidywano, �e do�trze na miejsceprzeznaczenia za trzy tygodnie, podczas gdy nasza po�dró� mia�a trwa� dwa.Dopilnowa�em przytraczania cedrowej skrzyni do mu�a, a potem sta�em obok Sadzyi czeka�em.By�o gor�co.Nawet tu, na brukowanym dziedzi�cu unosi� si� kurz.Pomimo starannych przygotowa� karawana wydawa�a si� chaotyczna.K�tem okadostrze�g�em Sarkazma, ulubionego kamerdynera ksi�cia W�adczego.Zosta�przys�any do Koziej Twierdzy miesi�c temu, ze szczegó�owymi instruk�cjamidotycz�cymi ubra�, jakie jego pan �yczy� sobie mie� uszyte na okazj� za�lubin.Sarkazm szed� za Pomocnikiem, denerwuj�c si� i czy�ni�c mu o co� wymówki,Pomocnik wygl�da�, jakby mia� wszystkiego serdecznie dosy�.Mistrzyni �ciegu,daj�c mi ostatnie instrukcje, jak dba� o nowe ubrania, wspomnia�a, �e Sarkazmbierze tak wiele no�wych strojów, kapeluszy i ozdób dla ksi�cia W�adczego, i�potrzeba by�o trzech dodatkowych mu�ów, by wszystko zabra�.Opieka nad ni�mispad�a zapewne na Pomocnika, gdy� Sarkazm by� doskona�ym ka�merdynerem, leczobawia� si� wi�kszych zwierz�t.Arogant, zaufany s�u��cy ksi�cia W�adczego,wlók� si� ci�ko za nimi dwoma, z�y i znie�cierpliwiony.Na ramieniu niós�jeszcze jeden kufer.Mo�e w�a�nie za��adowanie tego dodatkowego baga�u takrozdra�ni�o Sarkazma.Wkrótce straci�em ich z oczu, zagubili si� w dumie.Ze zdumieniem zauwa�y�em Brusa sprawdzaj�cego liny, na któ�rych mia�y by�prowadzone rumaki ofiarowywane w �lubnym poda�runku, a w szczególno�ci klaczdla ksi�niczki.Przecie� z pewno�ci� móg� si� tym zaj�� kto� inny - pomy��la�em.W tej samej chwili zobaczy�em, jak Brus wsiada na konia, i zda��em sobiespraw�, �e on tak�e wyrusza w drog�.Rozejrza�em si�, chc�c sprawdzi�, kto mia�mu pomaga�, ale nie wypatrzy�em �ad�nego ch�opca stajennego poza Pomocnikiem.Gruze� by� ju� w Stromym z ksi�ciem W�adczym.Tak wi�c Brus wzi�� wszystko nasiebie.Wcale mnie to nie zdziwi�o.Dostrzeg�em tak�e Dostojnego; sta� obok pi�knej gniadej kla�czy i czeka� znadludzk� cierpliwo�ci�.Praca w kr�gu Mocy ju� go zmieni�a.Niegdy� by�puco�owatym m�odzieniaszkiem, cichym, lecz mi�ym.Mia� tak samo g�ste inieujarzmione w�osy jak ksi�� Szczery i s�ysza�em, �e przypomina� swojegokuzyna z lat ch�o�pi�cych.Doszed�em do wniosku, �e gdy jego obowi�zki wkorzy�staniu z Mocy wzrosn�, jeszcze bardziej upodobni si� do ksi�ciaSzczerego.Mia� by� obecny na ceremonii za�lubin jako swoiste oko nast�pcytronu, gdy ksi�� W�adczy z�o�y w imieniu brata przy�si�g�.�G�osem b�dzie ksi�� W�adczy, oczyma Dostojny.� - zamy��li�em si�melancholijnie.A czym ja mia�em by�? Sztyletem?Wsiad�em na Sadz�; chcia�em si� znale�� ponad ludzk� ci�b�, gdzie wymienianos�owa po�egna� i ostatnie napomnienia.B�aga��em Eda, by�my nareszcie ruszyli wdrog�.Bez ko�ca zdawa�a si� formowa� linia pochodu, poprawianie sznurów irzemieni, przytra�czanie jeszcze jednego tobo�ka.A potem, dosy� gwa�townie,pod�nios�y si� sztandary, zad�to w rogi i kolejka koni, ob�adowanych zwierz�tjucznych i ludzi zacz�a rusza� w drog�.Raz podnios�em wzrok i ujrza�em ksi�cia Szczerego, stoj�cego na szczycie wie�y.Pomacha�em do niego, ale w�tpi�, by mnie roz�pozna� w tym t�umie.Min�li�mybramy i �cie�k� prowadz�c� zako�lami po zboczu wzgórza zacz�li�my si� oddala�od Koziej Twier�dzy na zachód.Droga prowadzi�a nas brzegiem Rzeki Koziej, któr� przekro�czyli�my na szerokiejp�yci�nie w pobli�u miejsca, gdzie styka�y si� granice Ksi�stwa Koziego zKsi�stwem Trzody.Dalej przemierzali��my szerokie równiny w niewiarygodnejwprost spiekocie, a� do�tarli�my do Jeziora B��kitnego.Od niego ci�gn�li�mywzd�u� rze�ki nazwanej po prostu Ch�ód, która swój pocz�tek bra�a w Króle�stwieGórskim.W Zimnym Brodzie zaczyna� si� szlak kupiecki prowadz�cy w cieniu górcoraz wy�ej, a� do Burzowego Przej�cia i dalej ku g�stym zielonym lasomDeszczowych Ost�pów.My nie mieli�my podró�owa� a� tak daleko, zamierzali�mysi� zatrzyma� w Stromym, w stolicy Królestwa Górskiego.Po trzech pierwszych dniach rytm jazdy sta� si� monotonn� rutyn�, urozmaican�jedynie przez zmienne krajobrazy.Mieszka�cy miasteczek i osiedli le��cych nanaszej drodze wychodzili nam naprzeciw i opó�niali marsz, sk�adaj�c oficjalne�yczenia i gratula�cje �lubne dla nast�pcy tronu.Kiedy dotarli�my do rozleg�ych nizin Ksi�stwa Trzody, znacz�nie rzadziejnapotykali�my ludzkie siedziby.Tamtejsze bogate go�spodarstwa oraz miasta�yj�ce z handlu znajdowa�y si� daleko na po�udnie od naszego szlaku,rozci�gni�te wzd�u� Rzeki Winnej.Przemierzali�my równiny zamieszkane g�ównieprzez koczowni�ków, którzy zarzucali w�drówki jedynie w miesi�cach zimowych.Mijali�my stada owiec, kóz i koni, rzadziej niebezpieczne w�drow�ne �winie,nazywane przez nich chrumami, ale nasz kontakt z lu�dem tej okolicy ogranicza�si� zazwyczaj do widoku sto�kowatych namiotów w oddali albo nielicznychpasterzy.Ten i ów stawa� w sio�dle i pozdrawia� nas uniesionym wysokoramieniem.Pomocnik i ja odnowili�my dawn� znajomo��.Wieczerzali�my razem przy jednymma�ym ognisku, a on obdarza� mnie opowie��ciami o Sarkazmie, o jegonarzekaniach i obawach, �e do jedwab�nych ubra� przedostanie si� kurz, robactwozniszczy doszcz�tnie futrzane ko�nierze, aksamit za� podrze si� na strz�py wczasie d�ugiej podró�y.Bardziej ponure by�y jego utyskiwania na Aroganta.Jasam tak�e nie mia�em najlepszych do�wiadcze� z tym cz�owie�kiem, a Pomocnikuwa�a� go za bardzo trudnego towarzysza po�dró�y, gdy� by� przez niegonieustannie podejrzewany o zamiar podkradania rzeczy z baga�ów ksi�ciaW�adczego.Pewnego razu Arogant podszed� nawet do naszego ogniska i pracowiciewy�usz�czy� nam - wyj�tkowo niejasno i owijaj�c w bawe�n� - ostrze�enie, by�mysi� trzymali z dala od w�asno�ci jego pana.Poza t� nieprzy�jemn� wizyt�wieczory mija�y nam spokojnie.Utrzymywa�a si� upalna pogoda, wi�c za dnia sp�ywali�my po�tem, dopiero nocprzynosi�a och�od� [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl
doc.pisz.pl
pdf.pisz.pl
luska.pev.pl

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL