[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale pielêgniarkaani drgnê³a, nawet nie podnios³a oczu.Zbli¿a³a siê pó³noc i Susan wiedzia³a,¿e w przypadku, gdyby j¹ zagadniêto, musi mieæ gotow¹, odpowiednio przekonuj¹c¹historyjkê, która usprawiedliwia³aby jej obecnoœæ.Jednak¿e nic sensownego nieprzychodzi³o jej do g³owy.W koñcu nie wymyœliwszy nic prócz w¹t³ego wyjaœnienia, ¿e chce sprawdziæ, jakprzebiega operacja w sali dwudziestej, b¹dŸ ¿e przys³ano j¹ z laboratorium doewentualnego pobrania próbek na bakterie, zdecydowa³a siê przyst¹piæ dodzia³ania.Udaj¹c, ¿e nie zauwa¿a siedz¹cej, skierowa³a siê ku drzwiom.Kiedyj¹ mija³a, pielêgniarka nie podnios³a wzroku.Jeszcze kilka kroków.Znalaz³szysiê przy drzwiach, Susan pchnê³a prawe skrzyd³o i mia³a ju¿ wejœæ do œrodka,kiedy us³ysza³a "Ej, chwileczkê" i zastyg³a w bezruchu, spodziewaj¹c siênajgorszego, po czym odwróci³a siê w stronê dziewczyny.- Zapomnia³aœ o butach.Susan spojrza³a na swoje buty i kiedy dotar³o do niej, o co tamtej chodzi,odetchnê³a z ulg¹.- A niech to - powiedzia³a - myœla³by kto, ¿e jestem tu pierwszy raz.Pielêgniarka powróci³a do wype³niania planu operacji.- Mnie te¿ zdarza siê zapomnieæ o tych kapciach - odpar³a.Susan podesz³a do stoj¹cej przy œcianie oszklonej szafki, gdzie na dolnej pó³cew du¿ym kartonowym pudle le¿a³y antyelektrostatyczne buty zabezpieczaj¹ce przedelektryzowaniem, tak niebezpiecznym w miejscu, w którym unosi³ siê bezwonnygaz.Za³o¿y³a je tak, jak to zademonstrowa³ przed dwoma dniami Niles podczaspierwszej wizyty na oddziale, wpychaj¹c ich czarne tasiemki do swoich butów.Pielêgniarka nawet na ni¹ nie spojrza³a, kiedy powtórnie otwiera³a wahad³owedrzwi.Szpital by³ na tyle du¿y, ¿e nikogo nie dziwi³y nowe twarze.Sale operacyjne mieœci³y siê przy korytarzu w kszta³cie wielkiej podkowy,której œrodek zajmowa³y magazyn, poczekalnia i gabinety anestezjologiczne.Wejœcie na blok znajdowa³o siê u jej spodu, a w lewym korytarzu, najbli¿ejwind, by³a sala operacyjna.Salê nr 8 odnalaz³a Susan w prawym korytarzu, pojego zewnêtrznej stronie.Sala dwudziesta, w której trwa³a operacja, by³a w drugim korytarzu, tak wiêczbli¿aj¹c siê do sali ósmej nie napotka³a nikogo.Zatrzymawszy siê przed jejdrzwiami, zajrza³a przez szybê do œrodka.Wnêtrze przypomina³o do z³udzeniasalê nr 18, gdzie zemdla³ Niles.Œciany wy³o¿one kafelkami, cêtkowana winylowapod³oga.Pomimo panuj¹cych tam ciemnoœci, mo¿na by³o rozpoznaæ du¿y kocio³œwiate³ operacyjnych, a tu¿ pod nim stó³.Susan otworzy³a drzwi i zapali³aœwiat³o.Nie bardzo wiedz¹c od czego zacz¹æ, obesz³a salê rejestruj¹c wzrokiem wiêkszeprzedmioty, a potem zabra³a siê do bardziej szczegó³owych i systematycznychposzukiwañ.Znalaz³a wyloty przewodów gazowych, odnotowuj¹c, ¿e nagwintowanyzawór przewodu doprowadzaj¹cego tlen jest zielony.Trudno go by³o pomyliæ zniebieskim zaworem azotu, który by³ inaczej zbudowany.Trzeci zawór, nieoznaczony kolorem, zamyka³, jak siê domyœli³a, przewód sprê¿onego powietrza.Naczwartym, wiêkszym, z zewnêtrznym gwintem, napisano "ssak", a ponad nimznajdowa³ siê licznik z du¿¹ podzia³k¹.Przy œcianie w g³êbi sali sta³o kilka stalowych szaf wype³nionychnajrozmaitszym sprzêtem oraz stó³ narzêdziowy dla instrumentariuszki.W prawejœcianie widaæ by³o rentgen, a przy drzwiach wisia³ du¿y szpitalny zegar,którego czerwony sekundnik bezszelestnie obiega³ tarczê.Drugie drzwiprowadzi³y do przyleg³ego pokoju pomocniczego, dzielonego z sal¹ nr 10, wktórym trzymano wyja³awiacze i inne materia³y.Dok³adne obejrzenie "ósemki", a tak¿e - dla porównania z ni¹ - "dziesi¹tki",zajê³o Susan blisko godzinê.Ale nie znalaz³a nic nadzwyczajnego, choæbyodrobinê podejrzanego.Sala nr 8 nie ró¿ni³a siê niczym od tysi¹ca innych.Podobnie by³o z "dziesi¹tk¹".Nie zatrzymywana przez nikogo wróci³a do szatni pielêgniarek i przebra³a siê wswój strój.Kiedy wrzuci³a ubranie operacyjne do pojemnika i sz³a ju¿ kudrzwiom, zatrzyma³a siê i spojrza³a na sufit.Zbudowany by³ z du¿ychdŸwiêkoch³onnych p³yt o porowatej powierzchni.Za pierwszy stopieñ pos³u¿y³ jej kosz na œmieci
[ Pobierz całość w formacie PDF ]