[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kłąb ciał rozpadł się i Kroni wstał z ziemi ostatni, podtrzymując oberwany rękaw i usiłując sprawdzić po omacku, czy ocalało coś z wyposażenia pasa i czy nie pękły poduszki na plecach i piersi.- On ma na sobie żelazną kamizelkę - powiedział z przekonaniem garbus.- O mało sobie palców nie połamałem.W uchu Kroniego rozległo się głębokie westchnienie.Spróbował domyślić się, kto na Górze westchnął z taką ulgą i lekko się uśmiechnął.- Jeszcze się śmieje! - powiedział oburzonym basem młodzieniec, któremu z nosa ciekła krew.- Co tu się dzieje? - zapytał inżynier Razi.Za jego plecami stało kilku ludzi, obdartych, brudnych i rozczochranych.Najwidoczniej dopiero co musieli dźwigać kamienie.- Złapaliśmy szpiega.Technik Dżiń kazał go wrzucić do szybu, a on się nie daje - zameldował garbus.Technik Dżiń trzymał się za pierś i próbował głębiej odetchnąć.Razi rozglądał się dokoła krótkowzrocznymi oczami:- Gdzie ten szpieg? - zapytał i dopiero wtedy spostrzegł Kroniego.- To ty? - zdumiał się.- Ja.Nie chcieli mnie do ciebie puścić, inżynierze.- Cieszę się, że przyszedłeś - powiedział inżynier.- Nie przypuszczałem, że jeszcze żyjesz.- Inżynierze, muszę natychmiast z tobą porozmawiać.W cztery oczy.Młodzieniec podał pistolet Kroniemu, ale zwrócił się do inżyniera:- On był uzbrojony.- Chodźmy do mnie - powiedział Razi.- Tu nie jest odpowiednie miejsce na rozmowy.- Ja bym na twoim miejscu mu nie ufał - wykrztusił wreszcie jednooki.- Jak on znalazł tę drogę?- Spotkałem szczurołapa - powiedział Kroni.- On mi ją pokazał.- A skąd cię ten szczurołap znał?- Kiedy byłem rurarzem, spotykaliśmy się w tunelach.Pewnie mnie zapamiętał.- Jednak lepiej wrzucić go do szybu - powiedział garbus.- Taki z niego rurarz, jak ze mnie pan Kalgar.Inżynier Razi zajmował jeden z pokojów w korytarzu, w którym kiedyś Kroni znalazł książkę z planami podziemi.Razi wszedł pierwszy i usiadł przy stole.Powiedział:- Najpierw muszę podziękować ci, rurarzu, za książkę planów i pistolet, nie mówiąc już o całej reszcie.- Robiłem to również dla siebie - odparł Kroni.Do pokoju wtłoczyło się ze dwudziestu ludzi.- Dawno stamtąd wyruszyłeś? - zapytał któryś z nich.- Jakieś półtorej godziny temu.- A my siedzimy tu już czwarty dzień - powiedział mężczyzna o twarzy tak wąskiej, że oczy nie bardzo się na niej mieściły, więc nos widziany z góry był grubości kartki papieru.- Mój zastępca - powiedział Razi.- Szewc Lodi.- Cieszę się, że cię widzę - powiedział Lodi.- Razi mi o tobie wspominał.Robiliśmy zawały, żeby bronić się za nimi, kiedy przyjdzie policja.- Proponuję, aby wszyscy wrócili do swojej pracy - powiedział Razi.- Zostaniemy tylko my: Dżiń, Lodi i ja.- Teraz będziesz mówił? - zapytał Razi, kiedy reszta opuściła pokój.- Masz w oddziale człowieka ucho - odparł Kroni.- Będę rozmawiał tylko z tobą.A ty, z kim będziesz uważał.- Nie ma wśród nas agentów Glizdy - oburzył się jednooki.- To ciebie nasłali.- Moje wiadomości są bardzo ważne i pilne - powiedział Kroni.- Nie zostawię cię z nim samego! - wykrzyknął jednooki.Kroni wydobył paralizator i położył go na stole.- To zostanie u inżyniera - powiedział.- Kroni ma rację - powiedział nagle Lodi.- Razi nam wszystko później opowie, a my mamy swoją robotę.- A jednak.- zaczął jednooki.- Chodźmy - Lodi wziął go za ramię i poprowadził w stronę drzwi.- Nie ufaj mu, inżynierze! - zdążył krzyknąć Dżiń od progu, zanim Lodi wypchnął go na korytarz i starannie zamknął drzwi za sobą.- No więc zostaliśmy sami - powiedział inżynier.- Bardzo się zmieniłeś, Kroni.Gdzie byłeś?- Wszystko ci opowiem, ale najpierw powiem rzecz najważniejszą.Dowiedziałem się od młodego Spela, że mniej więcej za godzinę Glizda rozpocznie obławę.Masz mapę tego poziomu?Razi bez słowa położył przed nim plan.- Zawołam Dżinia.On dawniej był strzałowym w kopalni.- Zawołaj lepiej Lodiego.- Dlaczego? - Inżynier uniósł głowę i mrużąc powieki zajrzał Kroniemu w oczy.- W waszej grupie jest agent, jednooki i czarnowłosy.Masz jeszcze jakiegoś innego człowieka z jednym okiem?- Jednooki?.Według mnie.To niemożliwe!- Chciałbym się mylić, inżynierze, ale lepiej nie ryzykować.I jeszcze jedno.Kiedy prosiłem, żeby mnie do ciebie zaprowadził, Dżiń chciał mnie zamknąć, ale jak tylko powiedziałem, że Glizda zaczyna obławę, postanowił mnie zabić.Możesz zapytać wartowników.- Zgoda.Lepiej nie ryzykować.Razi wyjrzał na korytarz i zawołał Lodiego.Potem w dwóch słowach przekazał mu treść rozmowy z rurarzem.Lodi w żaden sposób nie okazał swojego zdenerwowania lub niewiary.- Powiem jednemu z moich chłopców, żeby miał oko na Dżinia.A co się tyczy obławy, to trzeba wysłać część ludzi na wyższy poziom, żeby zaszli policjantów od tyłu.My na razie będziemy trzymać się tutaj.Lodi wyszedł.- Muszę być z nimi - powiedział Razi.- Poczekaj.To, co ci powiem, jest ważniejsze.Daj mi dziesięć minut czasu.Wystarczyło osiem.Razi ani razu mu nie przerwał.Postukiwał tylko ołówkiem po blacie stołu, a potem położył paralizator na kartce papieru i zaczął go obrysowywać, zupełnie, zda się, pogrążony w tym bezmyślnym zajęciu.Czasem za drzwiami rozlegał się tupot kroków, potem odgłos wleczenia czegoś ciężkiego.Gdzieś w oddali wybuchły krzyki, strzał - i wszystko znów ucichło.- Jesteś szczęśliwym człowiekiem, Kroni - powiedział Razi, kiedy opowieść rurarza dobiegła końca.- Chciałbym być na twoim miejscu.- Potrzebujesz dowodów, inżynierze? - zapytał Kroni.- Nie.Lodi otworzył gwałtownie drzwi i stanął w progu.- Dżiń uciekł.Ogłuszył mojego chłopaka i uciekł.Nasi pogonili za nim, ale chyba spóźnili się.- Szkoda - odparł inżynier.- Technik bardzo dużo wie.- Owszem - przytaknął Lodi.- Wie, jak są rozmieszczeni nasi ludzie.- Czy twój człowiek już wrócił z fabryki?- Jeszcze nie.Wszystkich tkaczy zapędzili do hali produkcyjnej i zamknęli.- Jest nas bardzo niewielu - powiedział Razi do Kroniego.- I broni mamy o wiele mniej niż policja.- Ale za to teraz mamy się gdzie wycofać - powiedział Kroni.- Lodi - zwrócił się inżynier do swego zastępcy.- Kroni był w Mieście na Górze.Tam można żyć.Tam są rośliny, świeże powietrze, woda i światło.- Mówisz prawdę? - zapytał krótko Lodi, który w ogóle był małomówny.- Tak - odparł Kroni
[ Pobierz całość w formacie PDF ]